«រៀបផែនការជីវិត» ប្រហែលឃ្លានេះអ្នកតែងតែលឺជារឿយៗ ពិសេសពេលវ័យកាន់តែច្រើនឡើងៗ។ វ័យលើស ២៥ឆ្នាំ វ័យសឹងតែចូល៣០ឆ្នាំ តែមនុស្សមួយចំនួននៅតែលតោល ដូចទូកកណ្ដាលទន្លេនៅឡើយ។ មិនដឹងថាខ្លួនឯងចង់បានអី មិនដឹងថាខ្លួនឯងរាល់ថ្ងៃមានអ្វីជាខ្លួនឯង។
មនុស្សយើងមិនសូវមានតម្លៃ មិនសូវថ្លៃថ្នូរ គឺនៅពេលមិនបានប្រើសតិឲ្យល្អគ្រប់គ្រាន់ហ្នឹងហើយ។ត្រង់ថាមិនបានប្រើភាពចាស់ទុំ ចំណេះដឹង និងភាសាដែលមានសីលធម៌នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃនោះអី។ ទោះរៀនខ្ពស់ប៉ុណ្ណា ធ្វើការល្អប៉ុណ្ណា អាយុច្រើនប៉ុណ្ណាក៏វាមិនបានបង្ហាញពីភាពថ្លៃថ្នូររបស់ខ្លួនដែរ ខណៈខ្លួនគ្មានគុណតម្លៃដែលឲ្យគេគោរព។ ចង់ឲ្យគេគោរព
ទោះបីជាយើងល្អប៉ុណ្ណា ក៏នៅតែមានមនុស្សស្អប់យើង មិនពេញចិត្តយើង ទោះបីយើងស្មោះត្រង់ប៉ុណ្ណា ក៏នៅតែមានមនុស្សសង្ស័យយើង នៅលើលោកនេះ ពិបាកទាយជាងគេគឺចិត្តមនុស្ស ហើយពិបាកបិទជាងគេគឺមាត់មនុស្ស។ នៅពេលដែលយើងស្ងាត់ស្ងៀម គេថាយើងឆ្មើងឆ្មៃ
ពិភពលោកនេះពោរពេញទៅដោយការសម្ដែង៖ អ្នកខ្លះមិនបានទាំងឈឺចាប់រងគ្រោះអ្វីផង គេក៏សម្ដែងធ្វើដូចខ្លួនឯងជាជនរងគ្រោះ។ អ្នកខ្លះមិនបានចូលចិត្តរាប់អានយើងផង តែគេក៏សម្ដែងដូចជារាប់អានយើងណាស់ ទាំងការពិតកំពុងសម្លឹងរកផលប្រយោជន៍។ អ្នកខ្លះគ្មានជាប់ទ្រព្យអ្វីក្នុងខ្លួនទេ តែគេសម្ដែងដូចជាគេមានទ្រព្យចាយមិនអស់ ទាំងខ្លួនជំពាក់គេជុំទិស។ អ្នកខ្លះមិនបានដឹងរឿងអ្វីឲ្យច្បាស់ទេ
១០ ឆ្នាំមិនមានច្រើនដងទេក្នុងជីវិតមនុស្សម្នាក់ៗ ដូច្នេះពេលវេលាគ្រប់វិនាទីសុទ្ធតែសំខាន់ណាស់។ បើវ័យអ្នកចម្រើនដល់ ២៥ឆ្នាំហើយ អ្នកគួរតែគិត និងធ្វើនូវរឿងទាំងនេះ៖ ១. កុំបណ្ដោយខ្លួនឲ្យទំនេរច្រើន ២៥